ಹೇಳಿ ಹೋಗು
ನಿನ್ನನ್ನು ಮಾತನಾಡಿಸುವ
ನನ್ನೆಲ್ಲ ತರೆಹವಾರಿ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು
ಮಕಾಡೆ ಬಿದ್ದು ವಿಫಲವಾದ ನಂತರ
ನಾನೂ ಸಹ ಮೌನವಾಗಿ
ನಿನ್ನಿಂದ ದೂರ ಹೊರಟುಬಿಡುವ
ಗಟ್ಟಿ ನಿರ್ಧಾರ ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ
ಹೀಗೆ ಬಂದು ಹಾಗೆ ಹೋಗುವ
ನಿನ್ನ ಬಾಳ ಪಯಣದಲ್ಲಿ
ಹೆಸರಿಲ್ಲದ ಒಂದು ಸಣ್ಣ
ನಿಲ್ದಾಣ ನಾನಾಗಿದ್ದಕ್ಕೆ
ಸಮಾಧಾನ ಪಡುವುದೋ
ವಿಷಾದಿಸುವುದೋ ಎಂಬುದು
ಅರ್ಥವಾಗದೆ ದಿಗ್ಭ್ರಾಂತಳಾಗಿರುವಾಗ
ಒಮ್ಮೆಯೂ ಹಿಂದಿರುಗಿ ನೋಡದೆ
ನೀ ನಡೆದು ಹೋದ ಹಾದಿಯ
ಬದಿಯ ಕಲ್ಲುಬಂಡೆಯಾಗಿದ್ದೇನೆ
ವಿದಾಯದ ಕಣ್ಣೀರನ್ನು ಒಳಗೊಳಗೇ ನುಂಗಿ
ಹೊರಟು ಹೋಗುವ ಮುನ್ನ
ಒಂದೇ ಒಂದು ಮಾತು ಹೇಳಿ ಬಿಡು
ಅಲೆಗಳೇ ಇಲ್ಲದ ನನ್ನ ಬಾಳಲ್ಲಿ
ನೀನು ಬಂದು ತಂಪು ಸುರಿದಿದ್ದೇಕೆ
ಈಗ ಕಾರಣವೇ ಹೇಳದೆ
ಹೊರಟು ಹೋಗುತ್ತಿರುವುದಾದರೂ ಏಕೆ?
...ಶ್ರೀದೇವಿ ಕೆರೆಮನೆ
ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ಕವನ
ReplyDeleteಚೆನ್ನಾಗಿದೆ
ReplyDeleteಬಹಳ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ.
ReplyDeleteSuperb 🎉👍😍🙏
ReplyDeleteExallent poet ma
ReplyDeleteಹೌದು ಬದುಕೆಂಬುದೆ ಹಾಗೆ. ಇರುವವರೆಗೆ ಮಾತಾಡುತ್ತಾ ಜೊತೆಯಿರುವ ನಾವು ಮರೆಯಾದಾಗ ಮೌನವೇ ಮಾತಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಅದು ನೋವುಂಟು ಮಾಡಿದರೂ ಅದಕ್ಕೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡು ಸಮಾಧಾನಪಡಬೇಕು, ಅದುವೇ ಈ ಲೋಕದ ನಂಟು, ಶರಣಾರ್ಥಿ ಅಕ್ಕ.
ReplyDeleteಅದ್ಭುತ ಕವನ. ಮನದಾಳದ ಮಾತು
ReplyDelete